Verdriet en Vreugde

Hoe hard kan het leven zijn???

Vorige week zaterdag vierden wij (met onze hele familie van mijn vaders kant) een verjaardag van een tante die 75 is geworden. Om 12 uur was mijn vader jarig. Het was super gezellig. Iedereen ging zo op hetzelfde tijdstip weg om naar huis te gaan. Om 2.40 uur werd ik gebeld dat mijn vaders 10 jaar jongere broer Ed een hartstilstand had gehad. Voorbij!

Maar wat hebben wij een geweldig afscheid gehad van Ed.

Dan volgt een week van chaos, rouw en ook het niet begrijpen waarom!

Arno en ik zouden vrijdag naar Duitsland gaan naar vrienden van ons.

Hun dochter trouwde de dag er na.

Maar dat ging niet helemaal door.

De crematie vond ook zaterdag plaats! Hoe raar is dat.

Je wilt heel graag naar beide toe maar wat een omschakeling was dat.

Dus zaterdag eerst naar de crematie en daarna 's avonds naar de bruiloft.

Maar wat heeft het ons beide veel moeite gekost om daar van te genieten.

We hebben het tot 23.15 uur volgehouden en zijn toen maar naar huis gegaan. Slechte combinatie. In die week moest ik nog een trouwkaart (papier Papermania, Confetti)maken en iets verzinnen om die kaart leuk te geven. Wij hadden nog dit metalen hart liggen wat we een poosje geleden een keer tijdens het winkelen in Breda gekocht hadden. Michelle zag het liggen en had zo iets van : neem mee, misschien kun je er iets mee doen voor het feest van Jessica en Christian. Zo gezegd zo gedaan!

Dit is het uiteindelijk geworden, geen poespas, kleine envelopjes waar we het geld in hebben gedaan. De eendjes hebben een betekenis voor het bruidspaar ;)

Het is een lang verhaal geworden, maar ik moest het even kwijt!

Bedankt voor het langskomen.

Groetjes, Irm